Sálmur 10
- Vort traust er allt á einum þér,
- vor ástarfaðir mildi.
- Þín náð og miskunn eilíf er,
- það alla hugga skyldi.
- Þú ert vor stoð og einkahlíf,
- svo engu þurfum kvíða,
- vor huggun, athvarf, ljós og líf.
- Æ, ljúft er því að stríða.
- Í hverju, sem að höndum ber,
- og hvað sem bágt oss mætir,
- þín hjálp oss nálæg ætíð er
- og allar raunir bætir.
- Þín forsjón vakir yfir oss,
- þín alvöld hönd oss leiðir,
- þú linar böl og léttir kross
- og lífsins meinum eyðir.
- Þú græðir hjartans sviðasár,
- þú syndir fyrirgefur,
- þú stöðvar öll vor angurstár,
- þú alla náð umvefur.
- Þín föðurnáð, æ fersk og ný,
- oss föðurgæðum seður
- og lífsins kjörum öllum í
- oss annast, blessar, gleður.
- Vort traust er allt á einum þér,
- því allt þú gott oss veitir.
- Þín náð og miskunn eilíf er,
- þú öllu' í sigur breytir.
Sb. 1871 - Páll Jónsson
Sálmur 11
- Drottinn Guð, þitt dýra nafnið skæra
- dýrka ber og veita lotning tæra.
- Hver tunga, vera
- skal vitni bera,
- að voldug eru
- þín ráð og þér þakkir færa.
- Guð er Guð, þótt veröld væri eigi,
- verður Guð, þótt allt á jörðu deyi.
- Þótt farist heimur
- sem hjóm og eimur,
- mun heilagt streyma
- nýtt líf um geim, Guðs á degi.
- Björgin hrynja, hamravirkin svíkja,
- himinn, jörð og stjörnur munu víkja,
- en upp mun rísa,
- og ráð hans prísa,
- hans ríki vísa
- og ljósið lýsa og ríkja.
Dass - Sigurbjörn Einarsson
Sálmur 12
- Upp, skepna hver, og göfga glöð
- vorn Guð með þakkarfórn,
- af ástarverkum eilíf röð
- :,: er öll hans voldug stjórn. :,:
- Ó, lofið mesta meistarann,
- þér menn, á hverri tíð,
- því mikla gjörir hluti hann
- :,: um heiminn ár og síð. :,:
- Oss öllum líf og afl og brauð
- hann óverðskuldað gaf,
- í líkn á vora leit hann nauð
- :,: og létti byrðum af. :,:
- Vor sól og skjöldur æ hann er,
- vort athvarf, traust og hlíf,
- vort ljós í dalnum dimma hér,
- :,: í dauðanum vort líf. :,:
- Hann opnar helgan himin sinn,
- er heims er lokið vist,
- og sínum þangað safnar inn
- :,: í samfélag við Krist. :,:
- Ó, lofum allir, lofum hann,
- hann lofi rödd og mál,
- hann lofi allt, er lofa kann,
- :,: hann lofi hjarta' og sál. :,:
Gerhardt - Sb. 1886 - Helgi Hálfdánarson
Sálmur 13
- Þú Guð ert mikill, annað allt er smátt,
- þú einn átt ríkið, dýrð og vald og mátt.
- Hvað má því valda, að þú minnist mín
- í myrkri jafnt og þegar sólin skín,
- eins mannsins barns, er fetar vegar villt
- í veröld, sem er mörgum þrautum fyllt?
- Á ferð ég er og fáráður ég spyr
- við fótskör þína, krýp við þínar dyr.
- Öll hugsun þín er hulin fyrir mér,
- hver hugsun mín er opin fyrir þér.
- Hvað má því valda, að þú minnist mín
- svo mjög sem ég hef rofið boðin þín?
- Ó, hjarta mitt, þú hefur fundið svar,
- í húmið inn það ljósið til mín bar,
- það ljós, sem kemur kærleik þínum frá
- og kennir mér að skilja, heyra og sjá,
- að þú ert faðir minn, og fórnin þín
- hún friðþægir og hylur afbrot mín.
Sigurjón Guðjónsson
Sálmur 14
- Guð :,: hæst í hæð, :,: þig himnum ofar
- í heiði stjarnamergðin lofar
- með göngu sinnar himinhljóm.
- Þó sér ei meira sjónin veika
- en sjálfs þín guðdóms skuggann bleika,
- ei þig í hæstum helgidóm.
- Einn dropa' af dýrð, ei dýrðarhafið
- :,: sér dauðlegt auga, þoku vafið. :,:
- Og hvað mót veru verk þitt er?
- Ó, lútum guðdóms geislavaldi,
- þér, Guð, vor sál í skuggsjá haldi,
- sem daggtár sólar blíðmynd ber.
- Guð :,: hæst í hæð, :,: þér hörpur óma
- í hvössum ægigeisla ljóma
- við englaskarans sigursöng.
- Þar himnesk dunar hljóðstraums bára,
- þú heyrir samt frá djúpi tára
- hvert andvarp manns við örlög ströng.
- Dýrð sé þér hátt og djúpt í geimi,
- :,: þú dreifir myrkrum, lýsir heimi. :,:
- Send vorum anda von og þrótt.
- Hvað megnar allur myrkrakraftur?
- Þín máttarhöndin leiðir aftur
- úr sorta ljómann, sól og nótt.
Sb. 1945 - Steingrímur Thorsteinsson
Sálmur 15
- Ætti ég að láta linna
- lof um Guð minn, hann, sem er
- læknir allra meina minna,
- mig í líknarskauti ber?
- Allt, sem hans í hjarta bærist,
- heit er ást og blessuð náð,
- gjöf er hans og gæskuráð,
- að ég lifi, er og hrærist.
- Allt fær brugðist annað skjótt,
- aldrei Drottins kærleiks gnótt.
- Eins og fuglinn veika vefur
- vængjum sínum unga smá,
- allt eins Drottins hönd mér hefur
- hjúkrað móðurlífi frá.
- Hann, sem fyrst mér lífið lénti,
- lét ei af að blessa mig,
- gaf mér föður sjálfan sig
- og á lífsins leið mér benti.
- Allt fær brugðist annað skjótt,
- aldrei Drottins kærleiks gnótt.
- Guð af miskunn soninn sendi,
- sem á krossi deyddur var,
- að mitt syndalíf ei lendi
- loks í dauða glötunar.
- Ó, þú miskunn öllu stærri,
- ó, þú líknar grunnlaust haf,
- dýpt þín allri dýpt ber af,
- allri þú ert hugsun hærri.
- Allt fær brugðist annað skjótt,
- aldrei Drottins kærleiks gnótt.
- Guð mér helgan gefur anda
- guðdómsorði dýru með,
- að í hverjum voða' og vanda
- veg ég réttan fái séð.
- Hjarta mitt svo huggun finni,
- hels er ógnar myrkur svart,
- trúarljósið tendrar bjart
- andi Guðs í öndu minni.
- Allt fær brugðist annað skjótt,
- aldrei Drottins kærleiks gnótt.
- Himinn, jörð og hafið víða
- heill og blessun færa mér,
- hvert sem augað læt ég líða,
- líknarhönd míns Guðs það sér.
- Allt ber Guðs um elsku vottinn,
- allt um vísdóm hans og mátt.
- Allt í veröld hrópar hátt:
- Lof sé þér og dýrð, vor Drottinn.
- Allt fær brugðist annað skjótt,
- aldrei Drottins kærleiks gnótt.
Gerhardt - Sb. 1886 - Helgi Hálfdánarson
Sálmur 16
- Ó, Herra Guð, þér heiður ber,
- mitt hjarta lofgjörð flytur þér.
- Þú annast minn æ hefur hag,
- þín hönd mig geymdi nótt og dag.
- Þá réttum vegi veik ég frá
- og villtist lasta brautir á,
- þín föðurgæska guðdómleg
- mér greiddi' að nýju réttan veg.
- Þá huggun þráði hjarta mitt,
- þú huldir stundum auglit þitt.
- Þó lést þú aldrei einan mig,
- og aftur náð þín birti sig.
- Ég alla blessun þakka þér,
- sem þinnar líknar vottur er,
- en einkum glaður þakka' eg það,
- að þú sem barn mig tókst þér að.
Gellert - Sb. 1801 - Valdimar Briem
Sálmur 17
- Sérhvert ljós um lífsins nótt,
- hugsvölun í hverjum þrautum,
- hverja gleði' á lífsins brautum,
- sérhvert lán og gæðagnótt,
- allt hið fagra' er augað lítur
- andinn hvað sem dýrlegt veit,
- alla sælu', er hjartað hlýtur,
- Herra, skóp þín elskan heit.
- Alls hins góða er hún rót,
- lind, er heilsu lífsins geymir,
- lind, er rík af blessun streymir,
- lindin, er allra eymda bót,
- lind, er heillum lýði vefur,
- lind, er helgan veitir auð,
- lind, er fegurð lífi gefur,
- lind, er vekur hjörtun dauð.
- Ó, þú, Drottinn dýrðarhár,
- föðurást þín aldrei sefur,
- Eden nýja hún oss gefur,
- þvær af syndir, þerrar tár.
- Fyrir Jesú, frelsið manna,
- fyrirgafst þú líka mér.
- Líf og himinsælu sanna
- sé ég búna' í faðmi þér.
Wexels - Sb. 1886 - Stefán Thorarensen
Sálmur 18
- Í gegnum lífsins æðar allar
- fer ástargeisli, Drottinn, þinn,
- í myrkrin út þín elska kallar,
- og allur leiftrar geimurinn,
- og máttug breytast myrkraból
- í morgunstjörnur, tungl og sól.
- En skærast, Guð minn, skín og ljómar
- í skugga dauðans vera þín,
- er röddin þinnar elsku ómar
- í endurleystri sálu mín
- og segir: Þú ert sonur minn,
- því sjá þú, ég er faðir þinn.
- Og aldrei skilur önd mín betur,
- að ertu Guð og faðir minn,
- en þegar eftir villuvetur
- mig vermir aftur faðmur þinn,
- og kærleiksljósið litla mitt
- fær líf og yl við hjarta þitt.
- Lát undur þinnar ástar vekja
- upp elsku hreina' í hverri sál
- og öfund burt og hatur hrekja
- og heiftrækninnar slökkva bál.
- Lát börn þín verða í elsku eitt
- og elska þig, sinn föður, heitt.
Sb. 1886 - Matthías Jochumsson
