Sálmur 13
- Þú Guð ert mikill, annað allt er smátt,
- þú einn átt ríkið, dýrð og vald og mátt.
- Hvað má því valda, að þú minnist mín
- í myrkri jafnt og þegar sólin skín,
- eins mannsins barns, er fetar vegar villt
- í veröld, sem er mörgum þrautum fyllt?
- Á ferð ég er og fáráður ég spyr
- við fótskör þína, krýp við þínar dyr.
- Öll hugsun þín er hulin fyrir mér,
- hver hugsun mín er opin fyrir þér.
- Hvað má því valda, að þú minnist mín
- svo mjög sem ég hef rofið boðin þín?
- Ó, hjarta mitt, þú hefur fundið svar,
- í húmið inn það ljósið til mín bar,
- það ljós, sem kemur kærleik þínum frá
- og kennir mér að skilja, heyra og sjá,
- að þú ert faðir minn, og fórnin þín
- hún friðþægir og hylur afbrot mín.
Sigurjón Guðjónsson
Sálmur 14
- Guð :,: hæst í hæð, :,: þig himnum ofar
- í heiði stjarnamergðin lofar
- með göngu sinnar himinhljóm.
- Þó sér ei meira sjónin veika
- en sjálfs þín guðdóms skuggann bleika,
- ei þig í hæstum helgidóm.
- Einn dropa' af dýrð, ei dýrðarhafið
- :,: sér dauðlegt auga, þoku vafið. :,:
- Og hvað mót veru verk þitt er?
- Ó, lútum guðdóms geislavaldi,
- þér, Guð, vor sál í skuggsjá haldi,
- sem daggtár sólar blíðmynd ber.
- Guð :,: hæst í hæð, :,: þér hörpur óma
- í hvössum ægigeisla ljóma
- við englaskarans sigursöng.
- Þar himnesk dunar hljóðstraums bára,
- þú heyrir samt frá djúpi tára
- hvert andvarp manns við örlög ströng.
- Dýrð sé þér hátt og djúpt í geimi,
- :,: þú dreifir myrkrum, lýsir heimi. :,:
- Send vorum anda von og þrótt.
- Hvað megnar allur myrkrakraftur?
- Þín máttarhöndin leiðir aftur
- úr sorta ljómann, sól og nótt.
Sb. 1945 - Steingrímur Thorsteinsson
Sálmur 15
- Ætti ég að láta linna
- lof um Guð minn, hann, sem er
- læknir allra meina minna,
- mig í líknarskauti ber?
- Allt, sem hans í hjarta bærist,
- heit er ást og blessuð náð,
- gjöf er hans og gæskuráð,
- að ég lifi, er og hrærist.
- Allt fær brugðist annað skjótt,
- aldrei Drottins kærleiks gnótt.
- Eins og fuglinn veika vefur
- vængjum sínum unga smá,
- allt eins Drottins hönd mér hefur
- hjúkrað móðurlífi frá.
- Hann, sem fyrst mér lífið lénti,
- lét ei af að blessa mig,
- gaf mér föður sjálfan sig
- og á lífsins leið mér benti.
- Allt fær brugðist annað skjótt,
- aldrei Drottins kærleiks gnótt.
- Guð af miskunn soninn sendi,
- sem á krossi deyddur var,
- að mitt syndalíf ei lendi
- loks í dauða glötunar.
- Ó, þú miskunn öllu stærri,
- ó, þú líknar grunnlaust haf,
- dýpt þín allri dýpt ber af,
- allri þú ert hugsun hærri.
- Allt fær brugðist annað skjótt,
- aldrei Drottins kærleiks gnótt.
- Guð mér helgan gefur anda
- guðdómsorði dýru með,
- að í hverjum voða' og vanda
- veg ég réttan fái séð.
- Hjarta mitt svo huggun finni,
- hels er ógnar myrkur svart,
- trúarljósið tendrar bjart
- andi Guðs í öndu minni.
- Allt fær brugðist annað skjótt,
- aldrei Drottins kærleiks gnótt.
- Himinn, jörð og hafið víða
- heill og blessun færa mér,
- hvert sem augað læt ég líða,
- líknarhönd míns Guðs það sér.
- Allt ber Guðs um elsku vottinn,
- allt um vísdóm hans og mátt.
- Allt í veröld hrópar hátt:
- Lof sé þér og dýrð, vor Drottinn.
- Allt fær brugðist annað skjótt,
- aldrei Drottins kærleiks gnótt.
Gerhardt - Sb. 1886 - Helgi Hálfdánarson
Sálmur 16
- Ó, Herra Guð, þér heiður ber,
- mitt hjarta lofgjörð flytur þér.
- Þú annast minn æ hefur hag,
- þín hönd mig geymdi nótt og dag.
- Þá réttum vegi veik ég frá
- og villtist lasta brautir á,
- þín föðurgæska guðdómleg
- mér greiddi' að nýju réttan veg.
- Þá huggun þráði hjarta mitt,
- þú huldir stundum auglit þitt.
- Þó lést þú aldrei einan mig,
- og aftur náð þín birti sig.
- Ég alla blessun þakka þér,
- sem þinnar líknar vottur er,
- en einkum glaður þakka' eg það,
- að þú sem barn mig tókst þér að.
Gellert - Sb. 1801 - Valdimar Briem
Sálmur 17
- Sérhvert ljós um lífsins nótt,
- hugsvölun í hverjum þrautum,
- hverja gleði' á lífsins brautum,
- sérhvert lán og gæðagnótt,
- allt hið fagra' er augað lítur
- andinn hvað sem dýrlegt veit,
- alla sælu', er hjartað hlýtur,
- Herra, skóp þín elskan heit.
- Alls hins góða er hún rót,
- lind, er heilsu lífsins geymir,
- lind, er rík af blessun streymir,
- lindin, er allra eymda bót,
- lind, er heillum lýði vefur,
- lind, er helgan veitir auð,
- lind, er fegurð lífi gefur,
- lind, er vekur hjörtun dauð.
- Ó, þú, Drottinn dýrðarhár,
- föðurást þín aldrei sefur,
- Eden nýja hún oss gefur,
- þvær af syndir, þerrar tár.
- Fyrir Jesú, frelsið manna,
- fyrirgafst þú líka mér.
- Líf og himinsælu sanna
- sé ég búna' í faðmi þér.
Wexels - Sb. 1886 - Stefán Thorarensen
Sálmur 18
- Í gegnum lífsins æðar allar
- fer ástargeisli, Drottinn, þinn,
- í myrkrin út þín elska kallar,
- og allur leiftrar geimurinn,
- og máttug breytast myrkraból
- í morgunstjörnur, tungl og sól.
- En skærast, Guð minn, skín og ljómar
- í skugga dauðans vera þín,
- er röddin þinnar elsku ómar
- í endurleystri sálu mín
- og segir: Þú ert sonur minn,
- því sjá þú, ég er faðir þinn.
- Og aldrei skilur önd mín betur,
- að ertu Guð og faðir minn,
- en þegar eftir villuvetur
- mig vermir aftur faðmur þinn,
- og kærleiksljósið litla mitt
- fær líf og yl við hjarta þitt.
- Lát undur þinnar ástar vekja
- upp elsku hreina' í hverri sál
- og öfund burt og hatur hrekja
- og heiftrækninnar slökkva bál.
- Lát börn þín verða í elsku eitt
- og elska þig, sinn föður, heitt.
Sb. 1886 - Matthías Jochumsson
Sálmur 19
- Þitt lof, ó, Drottinn vor,
- himnarnir hljóma,
- þitt heilagt nafnið prísa ber.
- Vor jörð skal söngvana enduróma:
- Þú alheims stýrir, lof sé þér.
- Þú reistir hvelfingar himinsins heima,
- þín hönd gaf ljósið skærri sól.
- Þú ekur sigrandi gegnum geima
- á geislans braut að ysta pól.
Gellert - Sb. 1945 - Þorsteinn Gíslason
Sálmur 20
- Guð, allur heimur, eins í lágu' og háu,
- er opin bók, um þig er fræðir mig,
- já, hvert eitt blað á blómi jarðar smáu
- er blað, sem margt er skrifað á um þig.
- Þá morgunsólin upp í austri stígur,
- á æðra himinljós hún bendir mér,
- og þá er sólin hægt í vestri hnígur,
- á hvíld og frið hún bendir mér hjá þér.
- Þá allt til lífsins vorið fagra vekur,
- það von til þín í brjósti glæðir mér,
- og þegar aftur hausta' og húma tekur,
- það hvetur mig að leita skjóls hjá þér.
- Þá yfir löndin stormur geisar stríður,
- með sterkum róm hann boðar almátt þinn,
- og þá um vanga blærinn leikur blíður,
- hann boðar þú sért ljúfur faðir minn.
- Þá eldur skær með björtum loga brennur,
- hann birtir skýrt, að heit þín gæskan er
- og svalalind, er sífellt áfram rennur,
- hún sýnir, að þín miskunn aldrei þver.
- Þá heyri eg glaða himinfugla syngja,
- þeir hrósa þinni dýrð, sem öllum skín,
- og andvörp þau, er einatt hjörtun þyngja,
- þó upp um síðir leita, Guð, til þín.
- Ó, veit mér, Guð, þín verk ég skoða megi,
- þau veri jafnan hjartans unun mín.
- Og þótt þín hátign holdið stundum beygi,
- mitt hjarta reisir aftur náðin þín.
Sb. 1886 - Valdimar Briem
Sálmur 21
- Minn Guð og Herra' er hirðir minn,
- mér hjálpararm hann réttir sinn.
- Ég veit hann æ mér vill hið besta,
- ég veit hann ei mig lætur bresta
- það neitt, er getur gagnað mér,
- því góður hirðir Drottinn er.
- Um blómum stráða, græna grund
- mig Guðs míns leiðir föðurmund
- að svalalindum silfurskærum
- og svalar mér úr lækjum tærum.
- Hans líknarhöndin hressir mig
- og hjálpar mér á réttan stig.
- Og þótt ég gangi' um dauðans dal,
- hans dimma mér ei ógna skal.
- Ef geng ég trúr á Guðs míns vegi,
- mér grandar dauðinn sjálfur eigi.
- Þín hrísla' og stafur hugga mig,
- minn hirðir, Guð, ég vona' á þig.
Sl 23 - Sb. 1886 - Valdimar Briem
Sálmur 22
- Þú, mikli Guð, ert með oss á jörðu,
- miskunn þín nær en geisli á kinn.
- Eins og vér finnum andvara morguns,
- eins skynjar hjartað kærleik þinn.
- Í dagsins iðu, götunnar glaumi,
- greinum vér þig með ljós þitt og frið.
- Hvar sem ein bæn er beðin í hljóði,
- beygir þú kné við mannsins hlið.
- Hvar sem er unnið, hugur þinn starfar,
- hús vor og tæki eru þín verk.
- Þú vilt vér teljum vort það, sem gefur
- viskan þín rík og höndin sterk.
- Djúp er þín lind, sem lífgar og nærir,
- lófinn þinn stór, vort eilífa hlé.
- Gjör þú oss, Kristur, Guðs sonur góði,
- greinar á þínu lífsins tré.
Frostenson - Sigurbjörn Einarsson
Sálmur 23
- Þín miskunn, ó, Guð, er sem himinninn há
- og hjarta þíns trúfestin blíða,
- þinn heilagan vísdóm má hvarvetna sjá
- um heims alla byggðina fríða.
- Sem rammbyggðu fjöllin þín réttvísin er,
- sem reginhaf dómur þinn hreini.
- Vor Guð, allra þarfir þú glögglega sér
- og gleymir ei aumingjans kveini.
- Já, dásöm er náð þín og dag sérhvern ný,
- ó, Drottinn, í skaut þitt vér flýjum.
- Vér hræðast ei þurfum í hælinu því,
- er hörmunga dimmir af skýjum.
- Ef sálirnar þyrstir, þú svölun þeim lér,
- þær saðning fá hungraðar frá þér.
- Vor Guð, þínu' í ljósinu ljós sjáum vér,
- og lífsins er uppspretta hjá þér.
Sl 36 - Ingemann - Sb. 1886 - Helgi Hálfdánarson
Sálmur 24
- Lofið Guð, ó, lýðir, göfgið hann,
- heiðrið Guð, ó, heiðrið föður þann,
- tignið Drottins tignarnafn, hans tign ei breytist,
- miklið Drottins náðarnafn, hans náð ei þreytist,
- mildin hans við menn ei þrýtur,
- miskunn hans til aumra lítur,
- ástin hans ei enda hlýtur,
- eilíf tryggð hans aldrei bregst.
- Öll hans stjórn og umsjá ber um elsku vottinn.
- Lofi nafn hans lýður hver, já, lofið Drottin.
Sl 117 - Sb. 1671 - Jón Þorsteinsson - Helgi Hálfdánarson
