Sálmur

Sálmur 14

• Guð :,: hæst í hæð, :,: þig himnum ofar
• í heiði stjarnamergðin lofar
• með göngu sinnar himinhljóm.
• Þó sér ei meira sjónin veika
• en sjálfs þín guðdóms skuggann bleika,
• ei þig í hæstum helgidóm.
• Einn dropa' af dýrð, ei dýrðarhafið
• :,: sér dauðlegt auga, þoku vafið. :,:
• Og hvað mót veru verk þitt er?
• Ó, lútum guðdóms geislavaldi,
• þér, Guð, vor sál í skuggsjá haldi,
• sem daggtár sólar blíðmynd ber.

• Guð :,: hæst í hæð, :,: þér hörpur óma
• í hvössum ægigeisla ljóma
• við englaskarans sigursöng.
• Þar himnesk dunar hljóðstraums bára,
• þú heyrir samt frá djúpi tára
• hvert andvarp manns við örlög ströng.
• Dýrð sé þér hátt og djúpt í geimi,
• :,: þú dreifir myrkrum, lýsir heimi. :,:
• Send vorum anda von og þrótt.
• Hvað megnar allur myrkrakraftur?
• Þín máttarhöndin leiðir aftur
• úr sorta ljómann, sól og nótt.