Trú.is

Við erum góð þjóð, gott fólk í góðu landi og innst inni vitum við það því að veggirnir í stofum okkar tala einum rómi og minna okkur á að fjallið er eitt þótt byggðirnar séu margar og viðhorfin misvísandi.

Fagnaðarerindi dagsins er um túlkun á menningararfi, þjóð-menningu, sið og inntaki gilda í menningu ákveðins lands á ákveðnum tíma. Síðan þá hefur sá siður og þessi túlkun sem Kristur býður okkur upp á, átt sér stað í menningu heimsins, fyrst hinum vestræna, eftir því sem kristindómurinn breiddist út.

„Við erum ósjálfbærust í heimi. Ef allir myndu lifa eins og Íslendingar þyrftum við tíu jarðir.“ Þessi orð voru fyrirsögn á vefmiðli sem ég las nýverið. Þau voru svo sannarlega nógu sterk til að fréttin sjálf væri lesin. Oft er haft á orði að við séum best og fremst þjóða heimsins og segir það til um sjálfsmynd þjóðarinnar.

Hvað er það sem gerir eina þjóð að þjóð? Það er sameiginlegt land, sameiginlegur arfur, sameiginlegar minningar, sameiginleg trú og lífsviðhorf.

kirkjan er nefnilega ekki bara bundin “væntingum” þjóðarinnar, því væntingar eru ómælanlegt hugtak, kirkjan er einfaldlega skuldbundin þjóðinni, kirkjan er lífvörður þjóðarinnar og hún er skuldbundin Kristi að feta veginn hans, frelsi kristins manns er fólgið í skuldbindingum við Guð og náungann en ekki eigin hag. Það er mín bjargfasta trú að erindi kirkjunnar sé fjöregg þjóðarinnar.

Jón Sigurðsson var alinn upp við það gildismat er Jesús Kristur birti og boðaði. Gildismat sem byggist á kærleika Guðs okkur til handa og vissunni um að allar manneskjur mega kynnast því gildismati.

Þegar Jesús kallar fólk til fylgdar við sig og sendir út til að greiða götu hins góða og sanna, þá kallar hann ekki á hetjur, engla eða dýrlinga, hann kallar á venjulegar manneskjur, manneskjur með hjartað á réttum stað og fæturna á jörðinni. Á slíku fólki þarf heimurinn að halda. Þannig fólk skulum við vera.

Þolum við þá tilhugsun að lifa í samfélagi sem markað er tortryggni, ótta og reiði? Nei, það gerum við ekki og við eigum ekki að gera það!

Þannig er það núna, þegar íslenska þjóðin hefur lotið í gras og skynjar að hún hefur farið vill vegar, verið leidd inn í öngstræti auðhyggju og áhættufíknar og fyrirhyggjuleysis. Þá er von og ljós framundan.

Náð sé með yður og friður frá Guði föður og Drottni vorum Jesú Kristi og gleðilega þjóðhátíð. Ávallt fer vel á því að við Hafnfirðingar, hvaðan sem við eigum uppruna okkar að rekja, komum saman hér í Hellisgerði á þjóðhátíðardegi 17. júní. Hér nemum við höfga angan gróandans.

Morgunlestur þessa miðvikudags geymir jákvæða sýn á framtíðina. Vonarsýn. Þar segir: „Drottinn, Guð þinn, mun leiða þig inn í gott land.“ En hvað er gott land?

Að hlusta á hjartslátt landsins í hrauninu hér á Þingvöllum treystir heilbrigða þjóðernisvitund hvers Íslendings sem hingað kemur. Við þurfum einnig að treysta stöðu Alþingis og íslensku þjóðkirkjunnar – þá mun okkur vel farnast í okkar fagra landi.