Að stíga í Betlehems steinþrepin niður og standa í pílagrímsförum, að lúta að stallinum lága, sem smiður, lagfærði handtökum snörum, að krjúpa við altari konu og sonar og klappa á steingólfið gljáða, það hefur upp manninn til helgustu vonar svo heil verður sálin mín snjáða.

Það fyrirheit eilíft mér Frelsarinn setur og frið sinn og sáttina hlýju á hátíð sem guðsbörnin halda um vetur, að helga þau kærleik að nýju, að tilveran mín verði tandurhrein aftur sem til hans í fjárhellinn gáði og lán mitt svo fullnað, sem lifandi kraftur, þá loforð Guðs sonar ég þáði.