1. Davíðssálmur, 2Kor 13:5-8 og Lúk 10.17-20
Náð sé með yður og friður frá Guði vorum og Drottni
Jesú Kristi.
Fyrsti
Davíðssálmur byrjar á orðinu ,,sæll”… og það er ósk allra að vera sæll, vera
hamingjusamur, sáttur við sjálfan sig og lífið… sæll er sá sem eigi fer að ráðum óguðlegra…
segir sálmurinn… en bein þýðing úr frummálinu ætti að vera: Sæll er sá sem stendur ekki eða tekur sér stöðu með óguðlegum...
Það er sama hvar við grípum niður í Biblíunni, textarnir benda sífellt á að við
þurfum að taka afstöðu… með hverju stöndum við?
Hvaða veg göngum við? Með hverjum sitjum við? Hverjum fylgjum við? Lýsingin á þeim sem fylgja Guði, er falleg… …
Hann er sem tré gróðursett hjá
lindum,
það ber ávöxt sinn á réttum tíma
og blöð þess visna ekki.
Allt, sem hann gerir, lánast honum.
Fallegt, ekki satt… en ekki alveg það
sem flest okkar upplifum, lífið er upp og niður hjá meiri hlutanum, á okkar löngu
ævi, fá flestir sinn skammt af ,,sæld og þraut” eins og segir í sálminum, Dag
í senn…
Sumar af okkar reynslum hafa okkur fundist vera ósanngjarnar, eitthvað sem við
höfðum viljað sleppa við… þó við komumst í gegnum þær... sumar flokkum við sem
slæma reynslu og lærðum af því… en spurningin er: hvar staðsetur þessi sálmur okkur gagnvart Guði?
Við erum jú hérna, af því að við trúum á Jesú og viljum fylgja Guði.
Sálmurinn
segir að sá sem hefur yndi af því að fylgja Guði… er sem tré gróðursett hjá lindum… rétt þýðing væri.. að til hans
rennur vatn… eftir áveituskurði. Þetta tré er ekki vökvað fyrir tilviljun… nei,
það er Guð sem gerði áveituskurðinn og sér til þess að það skrælni ekki… þetta
er hans tré og hann vill að, á réttum tíma beri það ávöxt.
En sálmurinn
segir líka að: Óguðlegum farnist á annan
veg, þeir hrekjast sem hismi í stormi… Ég segi öllum fermingarbörnum, að í
þessum heimi séu bæði góð og ill öfl… og að þessi öfl berjist um ,,völdin” í
heiminum… Ég hef notað líkingu sem er
oft notuð í teiknimyndum, engill á annarri öxlinni og púki á hinni… og það er auðvelt að láta freistast… Þess
vegna er það svo, að enginn í þessum heimi gerir allt rétt, við
gerum mistök, þ.e.a.s. við tökum rangar ákvarðanir eða bregðumst ekki rétt við
í öllum aðstæðum… en það er ekki það sem Guð horfir á ?… mannleg mistök eða einstaka óviturleg
ákvörðun gerir okkur ekki ,,ó-guðleg”… Nei sem betur fer er það ekki það sem er
um að ræða… sálmurinn segir:
Því hvorki standast óguðlegir fyrir
dómi né syndarar í söfnuði réttlátra…
… Já, - fyrir dómi - allur sálmurinn er að segja hvað gerist á efsta degi fyrir
framan dómarann… þá skiptast menn í tvo hópa… annað hvort eru menn guðlegir og
óguðlegir… annað hvort trúa menn á Guð eða ekki… á þessum degi kemur fram hvort
tréð hefur borið ávöxt… hvort fræ trúarinnar vaxi í hjörtum okkar … Sálmurinn segir að ,,allt lánast fyrir þann sem trúir” en hinir óguðlegu standast ekki
skoðun… Trúin skiptir öllu máli…
Páll
postuli sagði: Rannsakið hvort trú ykkar kemur fram í breytni ykkar, prófið
ykkur sjálf.
Páll var ekki í nokkrum vafa um að kristnir menn þyrftu að vera á tánum,
það væri auðvelt að falla í freistni…
Í guðspjallinu komu
lærisveinar Jesú svo glaðir til hans, Jesús hafði sent þá út í trúboð… þeir
sögðu: „Drottinn, jafnvel illir andar hlýða okkur þegar við tölum í þínu
nafni.“… og við fáum fullvissu um að það
séu ill öfl í heiminum því Jesús segir: Ég sá Satan hrapa af himni sem eldingu”…
en Jesús varar lærisveinana við að ofmetnast yfir valdinu sem hann gaf þeim…
Hann segir þeim að gleðjast ekki yfir því að illu andarnir hlýði þeim…
þeir skuli frekar gleðjast yfir því að nöfn þeirra séu skráð á himnum…
Athugið að nöfn lærisveinanna
voru þegar skráð í lífsins bók… Jesús var ekki að gefa loforð um að nöfn þeirra
yrðu skráð eftir dauða þeirra… eða einhvern tíma seinna… þau voru þegar
skráð… Þetta er lýsandi dæmi um kærleika Jesú. Hann veit að við erum breisk, hann
hvetur okkur til að vera vakandi yfir góðri breytni og gleðjast yfir því sem
færir okkur nær Guði. Gleðjast yfir litlum áföngum til góðra verka, yfir því
sem okkur tekst að
Góð verk frelsa okkur ekki en þau hjálpa okkur að viðhalda trúfesti okkar við Guð og þannig lifir Kristur innra með okkur… Í sálminum var hinum guðlegu líkt við tré… en tré er táknmynd þess sem er staðfastur en hinum óguðlegu er líkt við hismi… sem er andstæðan… það er ofþornað og niðurmolnað tré sem fýkur burt í vindi…
Tré sem stendur á góðum stað
og hefur vökvun og næringu í umhverfinu… þarf samt sem áður að hafa fyrir því
að dafna… Það þarf að styrkja stofninn, auka greinarnar, þétta laufkrónuna og
lengja ræturnar… til að þola álag veðurs og vinda.
Hinn guðlegi þarf líka að
standast álag, styrkja sig til sálar og líkama svo hann eflist og geti verið
staðfastur í trúnni… þess vegna hvatti Páll postuli fólk til
sjálfsskoðunar…hvatti fólk til að íhuga hvort lífstíll þeirra samræmist trúnni
svo þeir standist fyrir dómaranum á efsta degi… því það er takmark okkar allra
að hafa nafn okkar skráð í lífsins bók á himnum…
Dýrð sé Guði, föður og syni og heilögum anda. Svo sem var í upphafi er og verður um aldir alda. Amen
