En ekki hafið þér þess þörf, að ég skrifi yður um bróðurkærleikann, því Guð hefur sjálfur kennt yður að elska hver annan. Það gjörið þér einnig öllum bræðrum í allri Makedóníu. En vér áminnum yður, bræður, að taka enn meiri framförum. Leitið sæmdar í því að lifa kyrrlátu lífi og stunda hver sitt starf og vinna með höndum yðar, eins og vér höfum boðið yður. Þannig hegðið þér yður með sóma gagnvart þeim, sem fyrir utan eru, og eruð upp á engan komnir. 1Þess 4.9-12

Kæri söfnuður,

Ég vil hvetja ykkur til að taka meiri framförum segir Páll postuli í morgunlestri dagsins. Og hann bætir við - eins og til útskýringar - „Leitið sæmdar í því að lifa kyrrlátu lífi.“ Framfarirnar felast í aukinni kyrrð. Og svo hann heldur áfram: „og stunda hver sitt starf og vinna með höndum yðar ...“ Kyrrð og vinna og iðjusemi, það eru framfarirnar sem Páll postuli talar um - og hvatning hans til lesenda sinna.

* * *

Ég las grein - á netinu - um daginn sem fjallaði um ungt fólk sem lifir í ys og þys dagsins. Nútímafólk með sjónvarpsrásafjöld, margar fjarstýringar, hver með farsíma og sumir með tvo, nokkur netföng, þráðlausar fartölvur - sítengt fólk sem var alltaf að. Og það var svo sem ekkert nýtt eða nýstárlegt við það. Við þekkjum öll slíkt fólk, erum kannski svona sjálf að einhverju leyti.

Nema hvað.

Þeim datt snjallræði í hug sem kallast á við gamlar og grónar hefðir. Mitt í dagsins önn, sem vildi hjá þeim stundum ná aðeins of langt fram á kvöld og jafnvel líka fram á nótt, ákváðu þau að nóg væri komið. Og hugmynd kviknaði um reglulegan hvíldardag - Sabbatsdag. Ekki þó í hinni hefðbundnu gyðinglegu merkingu. Nei, þau ákváðu að taka sér tækni-hvíldardag. Einn dag í viku þegar slökkt var á öllu: Á farsímum og tölvum, á sjónvörpum og útvarpi, á sítengingunni sem er allt-um-vefjandi en getur um leið orðið algjörlega-þrúgandi.

* * *

Mér varð hugsað til þessa þegar ég las morgunlestur dagsins. Þegar ég las orðin um að „lifa kyrrlátu lífi“ varð mér hugsað til þess hversu lífið er oft lítið kyrrlátt og orðin um að hver stundi sitt starf minntu mig á að starfinu þarf líka að setja mörk. Kannski er hér komin ágætis áminning til okkar, áminningarmoli, í dagsins önn, um að hyggja að og muna eftir mörkunum og standa vörð um kyrrðina.

„Leitið sæmdar í því að lifa kyrrlátu lífi ...“ Tökum þá áminningu og hið kyrrláta sem við eigum hér í kirkjunni á þessum fagra miðvikudagsmorgni með okkur út í annir dagsins.

Guð styrki okkur til þess og í því.