Sálmabók

1 Helgunarklæðið hafði' eg misst,
hlaut því nakinn að standa.
Adam olli því allra fyrst,
arf lét mér þann til handa.
Syndanna flík ég færðist í,
forsmán og minnkun hlaust af því
með hvers kyns háska' og vanda.

2 Burt tók Jesús þá blygðun hér,
beran því lét sig pína.
Réttlætis klæðnað keypti mér,
kann sá fagurt að skína.
Athvarf mitt jafnan er til sanns
undir purpurakápu hans,
þar hyl ég misgjörð mína.