Sálmabók

1 Dýrðlegt kemur sumar með sól og blóm,
senn fer allt að vakna með lofsöngsróm,
vængjaþytur heyrist í himingeim,
hýrnar yfir landi' af þeim fuglasveim.

2 Hærra' og hærra stígur á himinból
hetja lífsins sterka - hin milda sól,
geislastraumum hellir á höf og fjöll,
hlær svo roðna vellir og bráðnar mjöll.

3 Gróðurmagnað lífsaflið leysist skjótt,
læsir sig um fræin er sváfu rótt,
vakna þau af blundi' og sér bylta' í mold,
blessa Guð um leið og þau rísa' úr fold.

4 Guði' sé lof er sumarið gefur blítt,
gefur líka' í hjörtunum sumar nýtt,
taka' að vaxa ávextir andans brátt
eilíf þar sem náðin fær vöxt og mátt.

5 Blessuð sumardýrðin um láð og lá
lífsins færir boðskap oss himnum frá:
„Vakna þú sem sefur, því sumar skjótt
sigrað kuldann hefur og vetrarnótt.“