Trú.is

Þessa viku sameinast kristið fólk um allan heim í bæn fyrir einingu.

En eitt er nauðsynlegt, sagði Meistarinn forðum við Maríu sem sat við fætur hans og drakk í sig friðinn, ástúðina og gleðina sem streymdi frá birtingu Guðs á jörðu á meðan Marta var að hamast við að útbúa steikina og sósuna og búðinginn og möndlugrautinn.

Lifandi kirkja er þess vegna aldrei og á aldrei að vera kyrrstæð, hún fylgir andanum sem blæs þar sem hann vill og söfnuðurinn heyrir þyt hans, án þess að vita hvaðan hann kemur eða hvert hann fer.

Að gjalda Guði það sem Guðs er veitir okkur skilning á tilgangi lífsins og vettvang til að lifa þann tilgang. Tilgangurinn er lífið sjálft, að lifa því, taka þátt í því ásamt samferðafólkinu, samtíðinni.

Með Jesú Krist í miðju þeirra er logn og friður. Hann er fyrir okkur líkt og „auga“ fellibylsins. Hann er akkerið okkar í stormum og fárviðrum lífsins.