Trú.is

Já, á þessum tímum þegar við hugleiðum það kraftaverk að þessi fái og smái hópur skyldi rauninni sigra heiminn fáum við tíðindi af íþróttafólkinu okkar sem etur kappi við fámennustu þjóðir heims. Ætli Smáþjóðaleikarnir séu ein fjarlæg, langsótt en samt rökrétt birtingarmynd þeirrar menningar sem ellefumenningarnir kynntu heiminum? Þeir kenndu okkur að hlúa að því sem á undir högg að sækja í hörðum heimi og eru sjálfir fulltrúar þess hvernig fólk getur unnið stóra sigra ef heilagur andi er með því í liði.

Jesús býður okkur samfylgd í gegnum allt hið þekkta, þ.e. það sem mætir okkur hér á jörðinni, en einnig í gegnum allt hið óþekkta, þess sem er handan mannlegrar reynslu, reynslu sem bíður okkur hugsanlega síðar. Þangað liggur einnig leið Jesú og hann býður okkur að slást með í för. Og með Jesú í för, þá þurfum við ekki að óttast, ekki heldur hið óþekkta.

Heimurinn birtir okkur stundum andhverfu þessa. Ófriður er tíður, atburðir verða sem vekja okkur ótta og jafnvel viðbjóð, þar sem mannleg illska virðist svo botnlaus, börn eru drepin og fólki vísvitandi stefnt í hættu á hungurmorði. Kannski er það þess vegna sem textar Biblíunnar miðla von.

Neskirkja er torg í Vesturbænum og þar gefst kostur á að setjast niður t.d. eftir messu, á kóræfingu, foreldramorgni, í barnastarfi osfrv. osfrv., hitta mann og annan og rækta nærsamfélagið. Svoleiðis spjall hefur margsannað gildi sitt til þess að bæta einstaklinga og hópa. Maður er manns gaman, segir máltækið en samskipti okkar hvert við annað eru ekki bara ánægjuleg, þau eru lífsnauðsynleg. Við leggjum okkur fram um að fólk tengist hvert öðru, svo einmanaleikinn sá mikli vágestur okkar tíma, setji sem minnstan svip á líf þeirra sem hingað leita. Í kirkjunni iðkum við þetta jú af innlifun og sannfæringu bæði fundi og mannfagnaði.

Það þýddi ekki að reyna neitt annað, ef ég vildi komast í gögnin, upplýsingarnar, bækurnar og þekkinguna, þá var það þessi talnaruna, sem þurfti til að skápurinn opnaðist.

Mæðradagurinn er ekki bara dagur fyrir blóm og kort, heldur líka fyrir hjartað. Fyrir dýptina í því hlutverki sem svo margar konur taka að sér með ást, með seiglu, með tilfinningu fyrir einhverju stærra en þær sjálfar..

Slíkt gæti þá verið tímanna tákn þar sem auðmenn hafa sest á valdastól þjóða og almenningur sýnir, að því nýjar kannanir benda til, æ minni áhuga á málaflokkum á borð við vistvernd. Það endurspeglar hversu hverfult almenningsálitið er og einhvers staðar stendur að fólk verðskuldi það yfirvald sem það velur sér.

But in any situation – whether times are easy or hard, whether the church is big or small – the point is: Jesus is among us. And that's what really matters. Because if Jesus is with us, we have what we truly need. / En í hvaða aðstæðum sem er – hvort sem tímar eru auðveldir eða erfiðir, hvort sem kirkjan er stór eða lítil – þá er málið þetta: Jesús er á meðal okkar.

Undrunin og efinn eru allt um kring í því sem kristnir menn kalla síðstæða siðbót kirkjunnar. Hún starfar í heimi sem ber í senn vott um fegurð og tign skaparans er sýnir að sama skapi merki þess að vera fallinn. Á þeim grunni hefur sannleiksleit kristinna manna hvílt og áfram heldur hún inn í nýja tíma þar sem við horfum upp á nýjar aðstæður sem eiga sér þó rætur í sömu mannlegu þáttum og við lesum um í hinni helgu bók.

Þótt þessi glóandi stjarna geri jarðlífið mögulegt, þola viðkvæm augu okkar ekki að líta hana. Við þurfum að láta okkur nægja óbeina birtuna, hvort heldur er í upplýstri náttúru, á ljósmynd nú eða í gegnum einhvers konar fílter. Sólin er ekki til sýnis, getum við sagt.